Η Νοσηλευτική ιστορία της πόλης τοποθετείται την περίοδο 1899-1900. Τότε, σύμφωνα με τον κώδικα Αντιπροσωπείας και Δημογεροντίας Καβάλας 1895-1908, στις 27 Ιουνίου 1899, ο πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης της πόλης, υπό την προεδρία του μητροπολίτη Ξάνθης Ιωακείμ Σγουρού, ανακοινώνει στο Σώμα ότι "...ο εκ των φιλογενών πολιτών κύριος Σπύρος Αθανασίου Σεκερτζής αναλαμβάνει την ιδιάν δαπάνη αποπεράτωσης του Νοσοκομείου και την κατα δυνατόν προικοδότηση του...". Τα εγκαίνια του τότε νοσοκομείου, με το όνομα "Ευαγγελισμός", γίνονται στον χώρο που βρίσκεται σήμερα το πολιτιστικό κέντρο Πυθαγόρας, στις 19 Αυγούστου 1900. Σε αυτό το κτίριο λειτούργησε μέχρι και το 1915, οπότε και μεταφέρθηκε στο κτίριο που λειτουργούσε το νοσοκομείο της Οθωμανικής Κοινότητας (Gureba), λόγω κτιριακής ανεπάρκειας. Μετά το τέλος της δεύτερης βουλγαρικής κατοχής το 1918, το κτίριο ήταν σε κακή κατάσταση, αλλά ανακατασκευάστηκε το 1919 από τον Αμερικανικό Ερυθρό Σταυρό. Για να τον τιμήσουν για την προσφορά, οι αρχές της πόλης ονομάζουν τον δρόμο που περνάει μπροστά από το νοσοκομείο "Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού". Παρά την μετονομασία του δρόμου σε Νυρεμβέργης, η ονομασία του δρόμου παραμένει για τον κόσμο και χρησιμοποιείται ως σήμερα.
Εως τότε, η διοίκηση του νοσοκομείου προεδρεύοταν από το Δήμο Καβάλας. Το 1953, εκδίδεται νόμος με ΦΕΚ 254/18-09-1953, και αριθμό 2592, "Περί οργανώσεως της Ιατρικής Αντιλήψεως", που προβλέπει την κρατικοποίηση νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Το νοσοκομείο Καβάλας υπάγεται σε αυτόν τον νόμο, σύμφωνα με απόφαση που δημοσημοποιήθηκε το 1954. Με το ΦΕΚ 40/1-2-1956 "Περι αναμορφώσεως του Οργανισμού του Δημοτικού Νοσοκομείου Καβάλας", το νοσοκομείο γίνεται Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και αποκτά το όνομα "Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας". Στα μέσα του 1958, αρχίζει η μετακόμιση του νοσοκομείου στην πρώην κλινική του Ψυχού στην περιοχή Αγίου Γεωργίου, η οποία ολοκληρώνεται το 1959. Στατιστικά, πριν ακόμα κατεδαφιστεί το παλιό κτίριο, στο τότε Νοσοκομείο Ευαγγελισμός νοσηλεύονταν 2465 ασθενείς. Το 1960, υπό προεδρία του πρωθυπουργού Κωσταντίνου Καραμανλή, συγκαλείται σύσκεψη από την οποία προκύπτει απόφαση για την "...εναρξη των εξής νέων έργων: 1) Γενικόν Νοσοκομείον Καβάλας, δυνάμεως 150 κλινών. σύνολο δαπάνης 18 εκατ. δρχ..." Η Θεμελίωση του έργου γίνεται την ίδια χρονιά από τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο, το οποίο ολοκληρώθηκε σε 2.5 χρόνια και το 1963 το Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας λειτουργεί τελικά με δύναμη 200 κλινών. Λειτουργούν τα τμήματα Μαιευτικό, Παιδιατρικό, Παθολογικό, Ορθοπεδικό, Νευρολογικό, ΩΡΛ, Χειρουργικό και Ακτινολογικό. Τα εγκαίνια έγιναν στις 6 Οκτωβρίου 1963.
Σε παρόμοιες με τις περιγραφείσες συνθήκες συνεχίστηκε η λειτουργία του νοσοκομείου μέχρι και πρόσφατα, οπότε έγινε και η μετακόμιση στο νέο σύγχρονο κτίριο του Αγ. Σίλα. Το αίτημα για την ανεύρεση χώρου που θα κάλυπτε τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες υπήρχε για περίπου 40 χρόνια. Πρωτοεκφράστηκε σε άρθρα εφημερίδων (Πρωινή, 11-12-1969) αλλά και σε έγγραφα του Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών (14-04-1970), όπου αναφέρεται ότι "..η ακριβής θέση ονομάζεται Βραχος Καστανιάς και έχει έκταση 170 στρέμματα..". Τον Ιανουάριο του 1972 με το ΦΕΚ 2/10-1-1972 οριστικοποιείται η αναγκαστική απαλλοτρίωση στην ορισθείσα έκταση, και το Δημόσιο καταθέτει στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων το ποσό των 4.300.000 δρχ προς αποζημίωση των ιδιωτών ιδιοκτητών έκτασης στην περιοχή.
Πηγή: "Νοσοκομείου... Μνήμες", Νίκος Θ. Τσουμπάκης - Κομνηνός Γ. Απότας, Δημωφέλεια - Δήμος Καβάλας 2010